Adli Bilimciler Derneği Başkanı Prof. Dr. Hancı, “Beklentimiz, mevzuatın değiştirilerek kokunun delil veya ön delil olarak kullanılması. Koku, başlı başına muazzam bir alan. Bir kişinin kokusu, bir başka kişinin kokusuna benzemez.” dedi.

Adli Bilimciler Derneği Başkanı ve Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Hamit Hancı, yaptığı açıklamada, kokunun gelişmiş pek çok ülkede hukuki delil olarak kullanıldığını söyledi. 

Türkiye’de de geçen yıl Emniyet Genel Müdürlüğü Uyuşturucu ile Mücadele Daire Başkanlığınca olayların aydınlatılmasında kokunun delil sayılmasına yönelik çalışmaların masaya yatırıldığı “1. Adli Koku Semineri”nin düzenlendiğini hatırlatan Hancı, Türkiye’de uyuşturucu, canlı insan, ceset, mayın, bomba, kaçak sigara, kaçak mazot ile son dönemde sahte para bulabilen köpekler yetiştirildiğine dikkati çekerek, “Kokunun delil olarak kullanılması için çalışma başlatıldı. Suçu işleyen kişi ortamda bir koku bırakıyor. Biz o kokuyu bir yere hapsediyoruz. Sonra köpeğimize koklatıyoruz. Elimizde de 5-6 şüpheli var. Köpek kokuyu aldıktan sonra 5-6 kişiden birine tepki veriyorsa o kişi şüpheli olabilir.” diye konuştu.

Henüz altyapı ve mevzuat oluşturulmadığı için kokunun delil olarak kullanılamadığını dile getiren Hancı, oysa Almanya başta olmak üzere pek çok Avrupa ülkesinde kokunun yargı mevzuatında kullanıldığına işaret etti.

“Köpeğin reaksiyonuna göre araştırmayı derinleştirelim”
Hancı, Türkiye’de de yasal düzenlemeler yapılıp kokunun en azından ön delil olarak kullanılmasının önünün açılması gerektiğini vurgulayarak, şunları kaydetti:

“Köpek bir kişiye reaksiyon gösteriyorsa onunla ilgili araştırmayı biraz daha derinleştirelim. Bununla ilgili sempozyum yaptık. Daha sonra hukukçular, adli tıp uzmanları, antropologlar, veteriner hekimler ve ilgili tüm arkadaşlarla bir araya geldik. Adli kokuyla ilgili bir kitap çıkardık. Bu çalışmaların akabinde raporlarımızı sunduk. Bizim beklentimiz, mevzuatın değiştirilerek kokunun delil veya ön delil olarak kullanılması. Koku, başlı başına muazzam bir alan. Her insanın kokusu farklıdır. Bir kişinin kokusu, bir başka kişinin kokusuna benzemez. Bunu bir de köpekler açısından düşünün. Biz bir çay bardağının içindeki kesme şekerin kokusunu duyabiliriz. Bir köpek ise olimpik havuzdaki bir kesme şekerin kokusunu hissedebilir. Nasıl parmak izi bize ait retinamız başkasına benzemiyor, DNA’mız eşsiz, kulak izimiz, dudak izimiz eşsizse kokumuz da farklıdır. Kokuyu tespit eden köpek şüpheliye reaksiyon verdiğinde onun üzerine gitmek, araştırma yapmak zorundayız. Dolayısıyla koku delil olarak kullanılmalıdır.”